Cataratas de Ahuashiyacu y Lamas

Gisteren een 2 tal korte tours gedaan in de omgeving. Eerst naar de watervallen van Ahuashiyacu geweest, gelegen aan de weg naar Yurimaguas op ongeveer 15 km van Tarapoto. Deze weg gaat over de laatste uitloper van de Andes en slingert behoorlijk tot aan de waterval maar is een jaar of 10 geheel 2 baas gemaakt en geasfalteerd. De waterval zelf bereikten we na een kleine wandeling over steile trappetjes waar de Peruanen met slippers over liepen.in het watertje onder de waterval lagen verschillende mensen te baden maar ons leek dit toch even een stapje teveel. Wel zagen we mooie grote vlinders en genoten we even van het vele groen in deze kleine vallei.

In de middag zijn we naar het inmiddels zeer (Peruaans) toeristisch geworden en op 1400 meter hoogte gelegen Lama's geweest Wat en verschil met vroeger! Je kunt gewon over de plaza de las Armas lopen waar elke toeristische minibus stopt voor een korte foto pauze. Ook hier het mini museum bezocht waar nog enkele herkenbare foto's van vroeger hingen die een klein beetje de indruk gaven van hoe het was. Deze plaats is net zoveel veranderd als b.v. Giethoorn en Staphorst bij ons in 40 jaar tijd. Als hier over een paar jaar ook de buitenlandse toeristen gaan komen dan wordt dit echt een soort Kinderdijk en Keukenhof achting iets. Als afsluiting nog in een buitenwijkje een folkloristische dans gezien, echt voor de nu nog overwegend Peruaanse toerist. Wel leuk was hier dat je nog midden tussen de uit leem opgetrokken en echt bewoonde huizen en stond. Maar ook deze vorm van bebouwing maakt overal snel plast voor beton en bakstenen constructies.

Als afsluiting ons maar weer op de plaza in Tarapoto laten afzetten om wat te eten en aansluitend nog iets te drinken op een terras met uitzicht op de vele motortaxi's. Ook werd het steeds drukken want Peru moest voetballen en dat leeft ook zeker hier. Wij besloten maar r de rust van het hotel op te zoeken en te gaan slapen, wat de uitslag was weten we dus niet.

Vandaag na het ontbijt nieuwe T-shirts gekocht, we kwamen er namelijk net een paar tekort en wouden geen wasje meer doen. Daarnet en poging gedaan om de oud collega van mijn vader te bezoeken. Ik wist nog ongeveer waar hij woonde en belde dus aan. Op dat moment kwam er van de straat af iemand die vroeg wie we zochten en zij bleek de buurvrouw te zijn die wel een sleutel had en ons binnen liet in haar(?) woning. Zij wist te vertel de dat meneer en mevrouw vandaag voor een controle bezoek naar het ziekenhuis waren en dat zij vermoede dat ze pas in de middag weer zouden komen. Wel was hun (gehandicapte) zoon thuis ze zou even vragen of we welkom waren. En zo ontmoeten ik na 8 nar Antonio (Toto) weer. Ondanks zijn spierziekte zag hij er voor mij levendiger, jonger en beter uit dan jaren geleden. Samen de meegebrachte foto's van vroeger bekeken en een tijde gekletst in Spaans Engels. Nu afgesproken om vanavond rond zes uur weer even op bezoek te gaan en dan maar even kijken hoe dit bezoek weer gat verlopen in dit land vol verrassingen.

Voor morgen een tour geboekt naar Lagune Azul (Blauwe meer) ongeveer 50 km buiten Tarapoto in zuidelijke richting met volgens de beschrijving ook een oversteek over de Rio Huallaga. We zien dit morgen wel tijdens onze laatste volle dag in Tarapoto en in Peru. Want vrijdag vliegen we in de ochtend eerst met Peruvian Airlines naar Lima en dan in de avond met de KLM naar Schiphol. En als alles goed gaat zullen we dan zaterdagavond weer in Hengelo zijn na mooie maar langzamerhand wel een zeer vermoeiende reis van 26 dagen. Nu rest even en middagje relaxen bij ons hotel en dan vanavond nog even nar de stad voor een bezoekje aan de familie Lopez.