Uros eilanden, Amantani en Taquille - Reisverslag uit Puno, Peru van borisperu - WaarBenJij.nu Uros eilanden, Amantani en Taquille - Reisverslag uit Puno, Peru van borisperu - WaarBenJij.nu

Uros eilanden, Amantani en Taquille

Door: Gine

Blijf op de hoogte en volg

05 Oktober 2015 | Peru, Puno

Gisterochtend moest ik een zieke Boris achterlaten in het hotel in Puno. boris was niet de enige zieke, er zijn zes mensen achtergebleven. Ik besloot om wel mee te gaan, want wanneer krijg ik weer de kans om op het Titicacameer te varen en om bij de plaatselijke bevolking van het eilandje Amantani te logeren?. Bovendien hadden Boris en ik de kadootjes voor het gastgezin al gekocht (blik met chocolade en pasta).
en ik ben blij dat ik wel ben meegegaan.
het begon 's ochtend al toen wij met de fietstaxi werden opgehaald. Slingerend door het drukke van Puno, ik heb heel wat afgelachen met Francis.
We gingen met onze enthousiaste gids Eliseo eerst naar de riet eilanden. Super toeristisch maar wel leuk om te zien. Er wordt gedaan alsof deze mensen nog steeds op de eilandje leven, maar volgens mij trekken ze 's avonds gewoon Puno weer in, in hun spijkerbroek. De eilandje die we niet te zien hebben gekregen, daar zullen inderdaad nog wel mensen op wonen. We krgegn met de groep een hele uitleg hoe de eilandje van riet werden gemaakt en hoe de mensen daar dan leefden. We mochten de hutjes bekijken. Cynthia en ik kregen de lokale kleding aan. Wat ik in Nederland weiger om te doen (ze krijgen mij echt niet in Volendamse klederdracht) lukt ze hier dus wel. Zal wel met de hoogte te maken hebben. Natuurlijk kregen we alle kleedjes ets voorgeschoteld die we vooral moesten kopen. Om de lokale economie te steunen heb ik toch maar een paar kleinigheidje , veel te duur, gekocht.
vervolgens moesten we nog twee uren varen naar Amantani. Daar moesten we een stuk de berg op, hijg hijg hijg, om bij onze gast gezinnen te komen. Ik kreeg een hele grote kamer voor mij alleen bij mevrouw Isidora. van te voren werd gezegd dat het heel primitief was, maar dat viel reuze mee. het deed mij denken aan de slaapkamers bij opa en oma van vroeger. Een bed met lekker veel dekens, en die hadden we 's nachts ook zeker nodig, want het heeft gevroren.
Wij waren met vier dames te gast bij Isidora. De lunch kregen we bij haar in de keuken. Een heerlijk soepje, een bordjes met verschillende soorten aardappels, rijst en een gebakken kaasplak. Niets mis mee. Na de lunch werd de hele tafel volgelegd met mutsen, handschoenen, wanten, sjaalsen oorwarmers. Er moest natuurlijk nog wel iets extra's aan ons worden verdiend. Gelukkig lagen er een paar leuke handschoenen bij, dus daar heb ik mezelf mee verwend. Dezelfde avond kon ik ze ook al heel goed gebruiken.
Aan het eind van de middag kon je naar de top van het eiland lopen om de zonsondergang te bewonderen, maar zover ben ik niet gekomen. Ik heb met een groepje op de Plaza warme chocomel gedronken. Dat betekent dat ik ook de cache niet heb kunnen zoeken. Sorry Boris. Iemand anders heeft nog wel voor me gezocht, maar die heeft de cache niet kunnen vinden.
Voor het avondeten werden we allemaal in de kleding gehesen van het eiland. Daar kreeg je het gelukkig weer een beetje warm van (alcohol wordt afgeraden op deze hoogte van 4000m). Ook het avondeten smaakte weer prima.
Om half negen gingen we naar bed, want het was te koud om ergens te blijven zitten. Ik heb lekker nog een uurtje kunnen lezen, dankzij de verlichting door de zonnepanelen.
De volgende ochtend kregen we om half zeven weer ontbijt. Mama Isidora, had verse broodjes en pannenkoeken gebakken. Heerlijk en dat terwijl ik thuis om dat tijdstip nog niet aan eten moet denken.

Om acht uur vertrokken we met de boot naar Taquille, een eilandje een uurtje varen verderop. Daar hebben wee enen korte maar inspannende wandeling over een deel van het eiland gemaakt. Onze gids kwam van dit eiland en heeft ons enorm veel verteld over de gebruiken en hoe de mensen hier leven. Natuurlijk kregen we ook weer volop de kans om van alles te kopen. Na een lunch op een prachtig terras vertrok de boot weer naar Puno. Na drie uurtjes varen was ik weer terug bij mijn schatje. gelukkig is hij weer een beetje opgeknapt en smaakte het eten hem weer. Hopen dat het goed gaat met zijn kies. We gaan nu slapen. Welterusten, want morgen krijgen we weer een lange reisdag naar CUsco.p

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Actief sinds 30 Nov. -0001
Verslag gelezen: 174
Totaal aantal bezoekers 45872

Voorgaande reizen:

06 December 2016 - 04 Januari 2017

Nieuw Zeeland reis

22 September 2015 - 17 Oktober 2015

Gine & Boris perureis

28 Augustus 2009 - 14 September 2009

Salamanca

26 September 2006 - 20 Oktober 2006

Mijn eerste reis

Landen bezocht: